موگیلکم گیلکی گب زنم

تی چشم آب بزن صبح بهاره

اوچین تی رختخواب قن نهاره

ویریز جنگل دکف کاری ببرپیش

که تی گرگ اجل پوشت گوماره

غنیمت با دانستن اه بهاره

جه دست واستی ندان دامانه کاره

امی بازوی تا وقتی داره زور

به زانو واآوردن روزگاره

اگرفیصل ندی تی روز سخته

پریشان تردینی تی حال بخته

نیبه نذره مرا تی موگرینجی

فتیله کم بنه آب درخته

نده دستانه مرغه پا گروزه

ن لا بیخودی عمر دو روزه

بزن بشکن اوکله که دوه مرز

شله غوزه نزن کوچه عروسه

نگرده بی تکان تی زاکه گاره

نیه تی بج کروج بی اسب و داره

تی کارانه ب غصه فیشان دور

که هرچیزا به غیرازمرگه چاره

نیبه باغه درون باحمدوسوره

شیرین انگوراسورنه ترشه غوره

جمعا بوسته تره اما نانستی

خسیس مال میراث شروره

خوروم رایا نوانان بدنواشون

تی کارانه بیدین سرخود نواشون

بمیرم ضامن آهوره اما

دسته قرضه مرا مشهدنواشون

واره برف کوه و دشته خسته خسته

درخته شاخه زنگوله دوسته

تی پاپرکه چره می دیل نبه خون

وبال گردنه دست شکسته

ای شهر جا که خوشبختی اویره

غم گشنه نداشته هرکه سیره

ایسه می سربلندی ازتی خوبی

اگر توبدبیبی می سربی جیره

شبانه گرگه ورجا پیش نوا شون

چاچول باز آدمانه پیش نواشون

بوشو راهی که وانگردی بخواری

دومن ریش مرا تجریش نواشون

تی اقایی گودن غربت به لافه

گوشادان تی گب کارخلافه

هنوز معلوم نیه تی آخرکار

پیله کله تی شین زیرلحافه

تویی که تب ناری می وقته مردن

مره زوره مگر تی نام بردن؟

بجاره بج کارم نیه می قسمت

که شیرکردنه شالانه خوردن

مشت برار ، مشت خاخور

تی چوم وا بیه دنیا بیدین

بهار بامو ، بهار بامو

تی خانه مین سفره هفت سین دیچین

آخ شب عیده عید شو

تازه ببوسته سال نو

دار و درختان همگی

به تن دارید لباس نو

عروس گولی باهاردیم، جون دیلی باهاردیم

خانه خاطر ناردیم ، تی پسر باهاردیم

ممدحسن ویریس بیه

تی سکی آدَم گیره

پایه زَنَمَه میره

آه ناله مَرَم گیره

عروس گولی باهاردیم، جون دیلی باهاردیم

خانه خاطر ناردیم ، تی گول پسر باهاردیم

عروس گوشوار بیدین، هی هی

اونه دیم سر خالَ بیدین، هی، هی

عروس بنفشه پیرهن و دامن گول دار بیدین

هی ، هی

عروس گولی همینه ، عروس بهار شینه

بیدین چی نازنینه

نوروز موارک بین ، سال نو موارک

رنگه بیدینه رنگه ، پیشبین زنه می دنگه

می چومَی پُر از آرسو ، تی دیل چی مَنه سنگه

قربان خدا بوشوم ، ماه فتوفسه رنگه

زندگی‌نامه زنده یاد استاد میراحمد سید فخری نژاد

ملقب به شیون فومنی

شیون فومنی در ۳ دی ۱۳۲۵ در شهرستان فومن متولد گردید.

او تحصیلات ابتدایی و سه ساله خود را در رشت سپری کرد و بعد از آن به کرمانشاه کوچ کرد و سه ساله دوم دبیرستان را تا اخذ دیپلم طبیعی، ۱۳۴۵ در آنجا گذراند.

شیون در سال ۱۳۴۶ وارد سپاهی دانش در طارم زنجان شد و یکسال بعد به استخدام اداره آموزش و پرورش استان مازندران درآمد و در سال ۱۳۴۸ وارد زندگی شویی شد در کوچی عهده دار مدیریت و تدریس در یکی از مدارس فولاد محله ساری گشت و تا سال ۱۳۵۱ به کار تدریس مشغول بود. پس از آن نیز دردیگر نقاط گیلان به این شغل ادامه داد.

او در سال ۱۳۷۲ مبتلا به بیماری نارسایی کلیه شد و یک سال بعد برای درمان این نارسایی به وسیله دیالیز (تراکافت) به تهران کوچ کرد و در همین سال با توجه به درد بی شمار موفق به اخذ مدرک تحصیلی لیسانس در ادبیات، از دانشگاه تربیت معلم شد. شیون در سال ۱۳۷۶ پس از سال‌ها تدریس، بازنشسته شد.

او در شهریور ۱۳۷۷ پس از یک دوره بیماری مزمن کلیوی و انجام پیوند کلیه در یکی از بیمارستانهای تهران از دنیا رفت. آرامگاهش در بقعه سلیمان داراب رشت بنا به وصیتش در کنار مقبره میرزا کوچک جنگلی قرار دارد.

روحش شاد ، یادش گرامی

[امیر جهان طلب]

بایید امی زبان مادری قدری بدانیم

باسلام چندی پیش یکی ازهمشهریان گیلک زبان ساکن درمشهد سوالی ازمن پرسیدکه آیا زبان گیلکی هم میتواند زبان رسمی باشد؟ جواب بدام بله که تانه چرا نتانه خوبم تانه من که ۲۵ سال پیش ازلولمان بوشوم مشهد اویه ساکن ببوستم هنوز گیلکی گب زنمه انام شیمی خدمت بگم می پسر ۲3 سال داره ومی دختر ۲5 هنوزم گیلیکی گب زنده اینم شیمی خدمت عرض بوم مدتی ایسه که هروقت به لولمان وکوچصفهان یا اطراف آیم واو اطراف گردم امی گیلک زاکانه دینم که فارسی گب زنه دی ده خودا شاهده خیلی حرص خورم البته فارسی درست ادا نویدی مثلا خایدی بفارسی بگید نمخواهی بیای کیدی (داری نمیای )چی اصراری داریدی که فارسی گب بزنید قدرشیمی زبان مادری بدانید ۱۰ تا ۲۰ تا زبان بلد بیبید ولی شیمی زبان مادری فراموشا نویدهم محلی های گیلک زبان من امی ماران وقتی امی گهواره تکان دائید لالایی خواندید امره گیلکی شعرخواندید

لطفی مشهدمقدس

تاقبله می شین مردمه من قبله نمایم

سودای چپ و راسته نانم فکرشومایم

فکرشومایم یا شیمی فکرم چیه توفیر

چارچشمی نهی مته به خشخاش که خدایم

توخوبه بیشی اردکه پس دیهات بازار

من دیهاتانه دلواپسه سایه جی گایم

اه خاک نبره نرمی می کله شقی حقه

فواره مانستان هانره سربه هوایم

بی خود مره شاخ شانه کشید شنگول و منگول

هرچی ایسم اگر ده شیمره بز بزهایم

جول جول مرا خوردن نوا دشمن به کمینه

ترسم بمانم تی دیل سر سرده پلایم

گیرم که می شاخانه جیری برمه شیر

بره مانمه تا که شیمی گله سیوایم

وقتی تی سره سایه بده اجنبی دامان

صدتاکلاه می سربمانه بازبی کلایم

می خاکه جه نرمی شاکودن خورشیده سرمه

می مذهبه جا کفره بگم تی خاکه پایم

رسوای جی می گیله اوخان تامتو مازه شهر

وقتی جه هوا غم واره من خنده صدایم

می دیل خوایه هیشکا نید ینم سربه گریبان

خلق هتو قلقا زنه می مرگه رضایم

قبرستان حلواره می عمامه نیه سبز

اه آیه به او آیه شهیدانه صلایم

شیون راه دکف می رفیقه راه تانی بوستن

تاقبله می شین مردمه من قبله نمایم

شعراز شیون فومنی

سلام و عرض ارادت محضر مبارک شما دوستان و همراهان وبلاگ

رحلت جانگداز پیامبر اسلام حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله و سلم و  شهادت کریم اهل بیت علیهم السلام امام حسن مجتبی علیه السلام و همچنین شهادت امام رضا علیه السلام را محضر مبارک شما و خانواده محترمتان تسلیت عرض میکنم.

بهترین ها و عاقبت به خیری را در این ایام برای شما از خداوند متعال مسئلت دارم و امیدوارم از  پیروان راستین آن حضرات معصومین علیهم‌السلام باشیم. التماس دعا

لطفی مدیروبلاگ

حضرت امام رضا (علیه السلام) می‌فرمایند:

من زارنی علی بعد داری اتیته یوم القیامه فی ثلاث مواطن حتی اخلصه من اهوالها؛ اذا تطایرت الکتب یمینا و شمالا و عندالصراط و عندالمیزان؛

هر که مرا در دیار غربت زیارت کند، روز قیامت من در سه جا به داد او می‌رسم و از هراسها و سختیها آنها نجاتش می‌دهم؛

در وقتی که نامه‌های اعمال از راست و چپ پراکنده شوند

در هنگام گذشتن از صراط

در موقع سنجیدن اعمال (میزان)

عیون اخبار الرضا، ج۲، ص ۲۵۵.